Vredesduif met olijftak in snavel.

Evert Huisman overleden

12-10-2009 Ons bereikte het bericht dat Evert Huisman op 8 oktober is overleden. Zijn leven is nauw verweven geweest met de Nederlandse vredesbeweging. Hij stond aan de wieg van meerdere vredesorganisaties en droeg met vele publicaties bij aan de verbreiding van een cultuur van vrede en geweldloosheid.

 

Evert had een jarenlange staat van dienst als pleitbezorger van actieve geweldloosheid, een thema en levensvisie waarvoor hij zich bijna zestig jaar inzette. Hij is de oprichter van de Nederlandse afdeling van de wereldwijd opererende organisatie ‘Peace Brigades International’ en was o.a. bestuurslid van de Stichting voor Actieve Geweldloosheid en van het Platform Vredescultuur. Onder zijn vele publicaties is het standaardwerk 'Naar een cultuur van Vrede en Geweldloosheid'.

Onderstaand een In Memoriam geschreven door Wim Robben:

Op 8 oktober j.l. overleed Evert Huisman in Zwolle op 86-jarige leeftijd. Opgroeiend in het Zeeuwse Schoondijke en geografie studerend aan de Universiteit van Utrecht, waar hij zijn vrouw Wil leerde kennen, werkte hij van 1950 tot voorjaar 1953 bij de PPD (Provinciale Planologische Dienst) in Haarlem, en daarna bij de PPD van Overijssel. Het jonge gezin Huisman, met inmiddels zoon Gerritjan, ging in Zwolle wonen waar hun zoon Ruurd geboren werd. Gebruikmakend van een VUT-regeling stopte hij in 1984 bij de PPD. In 2005 overleed zijn dierbare levenspartner Wil.

Het blad Militia Christi, van Kerk en Vrede, dat hij in 1950 onder ogen kreeg, wekte zijn belangstelling voor conflicthantering, en tot begin jaren zestig was hij actief in de Studiegroep van deze organisatie. Maar hij wilde meer dan ‘studeren en artikelen schrijven’ en in november 1962 nam hij het initiatief tot de oprichting van het ‘Centrum voor Studie, Vorming en Training in Geweldloze Weerbaarheid’, dat in 1966 een Stichting werd. In 1976 was hij mede-initiatiefnemer van de Stichting Voorlichting Actieve Geweldloosheid (SVAG). Beide organisaties gingen in 1991 samen in de Stichting voor Actieve Geweldloosheid, waarvan hij tot 2000 voorzitter was en daarna tot zijn overlijden secretaris.

Daarnaast was hij bij vele andere initiatieven op het terrein van het vredesstreven betrokken, waaronder Kerk en Vrede, Netwerk Sociale Verdediging, WereldFederalisten Beweging, Peace Brigades International, Burgervredesteams Nederland en Platform Vredescultuur. Naast vele artikelen en enkele publicaties onderbouwde hij in ‘Van Geweld Bevrijd; overleven door democratisering en ontwapening’ (527 blz.; 1987) en ‘Naar een cultuur van Vrede en Geweldloosheid; conflicten geweldloos oplossen’ (494 blz; 2003) zijn visie.

Evert was een markante persoon met een vaste overtuiging en een levensinstelling die zich kenmerkte door eerlijkheid, eenvoud en een sterke verbondenheid met zijn gezin en naaste familie. Gedurende 40 jaar werkte ik met hem samen, met op de achtergrond altijd de grote betrokkenheid en genegenheid van Wil. Met Evert deel ik de overtuiging dat geweldloze kracht de basis van het leven en het samenleven zou dienen te zijn. De autobiografie die hij, op zeer persoonlijke wijze, voor familie en geestverwanten begin 2009 publiceerde, eindigt met een gedicht van Paul van Vliet, waarvan de beginregels zijn: “Als wij niet meer geloven dat het kan, wie dan wel?” Bijna 60 jaar heeft hij zich hier met hart en ziel voor ingezet.+

12-10-2009