Vredesduif met olijftak in snavel.

Geweldloze actietraining

5-9-2011 Venezuela is sterk gepolariseerd tussen voor- en tegenstanders van Chavez en politiek protest wordt er gecriminaliseerd. Omdat in zo'n land geweldloos actievoeren niet vanzelfsprekend is, verzorgde War Resisters' International er een training.

 

Onafhankelijke groepen krijgen het in Venezuela steeds moeilijker. De Venezolaanse samenleving is de afgelopen jaren steeds verder gepolariseerd: of je bent vóór de regering van Hugo Chavez, of je bent tegen. De ruimte voor nuances wordt steeds kleiner. Het regime werkt die polarisering zelf in de hand. Sociaal en politiek protest worden gecriminaliseerd.

De regering stimuleert voortdurend een oorlogsmentaliteit. Venezuela is één van de grootste wapen-importeurs in Latijns-Amerika. Het Venezuela van Chavez moet zich niet alleen wapenen tegen eventuele buitenlandse (lees: Amerikaanse) inmenging, ook binnenlandse oppositie moet bekampt worden. De regering traint burgermilities en bewapent hen. Op de televisie roept Chavez gewapende burgermilities op om het land te verdedigen. International Crisis Group waarschuwde afgelopen maand nog dat Chavez daarmee de voedingsbodem voor politiek geweld creëert in aanloop naar de verkiezingen volgend jaar.

De sterk gepolariseerde context en de criminalisering van protest zorgt ervoor dat mensen naar extremere actievormen stappen, vaak zonder te kijken naar alle mogelijke actievormen die beschikbaar zijn en zonder reflectie over campagne en strategie.

Een onafhankelijke Venezolaanse mensenrechtenorganisatie, die o.a. rond politieke rechten en het recht op protest werkt, nodigde trainers van War Resisters' International uit om vorming op te zetten.

De WRI-trainers (waaronder An, staflid van Vredesactie de Vlaamse zusterorganiatie van Pais) zetten een programma op rond de diversiteit aan actievormen, geweldloosheid, campagne en strategie. Waarom kiezen voor een geweldloze strategie? Hoe zet je een campagnestrategie op? Welke rol is daarin weggelegd voor geweldloze actie? Rond die vragen gingen de deelnemers twee dagen aan de slag. 35 mensen, actief in studentengroepen, vakbonden, vrouwenbewegingen, libertaire groepen, mensenrechtenorganisaties en homogroepen, namen aan de vorming deel.

"We namen eerst de tijd om verschillende groepen te leren kennen en een idee te krijgen van de politieke en sociale context. Je kan immers niet zomaar de ideeën en methodieken die wij in Europa gebruiken klakkeloos overplaatsen naar een andere context. Je moet rekening houden met het sociaal-politieke kader waarin groepen werken, hun eigen doelstellingen en specifieke manier van organiseren", licht An toe.

"Van groot belang was dat we de tegenstelling voor-tegen Chavez wisten te overstijgen. Deelnemers konden focussen op hun eigen doelstellingen, zonder zich voor of tegen het regime uit te spreken. Op die manier was er ruimte voor nuance en diepgang. Bovendien was de training ook een gelegenheid voor groepen om elkaar te leren kennen en netwerken te bouwen", blikt An terug.+

Bron: www.vredesactie.be, 1-9-2011