Vredesduif met olijftak in snavel.

Wereldmars voor Vrede

12-10-2009 Ter gelegenheid van de start van de Wereldmars voor Vrede en Geweldloosheid in Nieuw Zeeland waren er op 2 oktober overal in de wereld manifestaties. In Amsterdam was er een manifestatie op de Dam voorafgegaan door o.a. een fakkeloptocht.

 

Het werd een warme bijeenkomst met vele sprekers en veel muziek, zang en dans. Er was o.a. een optreden van het vredeskoor 'The Raging Grannies'. Pais bestuurslid Jenny Watson zong het lied 'Want ik heb een droom' en droeg een fragment voor uit het boek ‘Tussen vreugde en verdriet’.
Foto's van de manifestatie vindt u op: picasaweb.google.nl/peternoordendorp/2eAlbumFotosDeLaManifestacionDel2DeOctubre2009EnAmsterdam?feat=directlink

De Wereldmars zelf doet van 1 tot 3 november Nederland aan.
Het voorlopige programma is:
1 november: aankomst van delegaties van de mars in Amsterdam;
2 november: mars in Rotterdam en ontvangst op het stadhuis door of namens burgemeester Aboutaleb;
3 november: ontvangst door de commissie Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer in Den Haag en mogelijk een manifestatie in en voor het Vredespaleis.
Voor 4 november wordt Hilversum genoemd. Mogelijk een radio- of televisie-uitzending?

De mars wordt georganiseerd  door de internationale organisatie 'Wereld zonder Oorlogen'. De mars wordt inmiddels ondersteund door meer dan 3000 organisaties, meer dan 200 instellingen en instanties en maar dan 600 belangrijke persoonlijkheden.
De eisen zijn:
1. Wereldwijde nucleaire ontwapening
2. Onmiddellijke terugtrekking van invasietroepen uit bezette gebieden
3. Progressieve en proportionele reductie van conventionele wapens
4. De ondertekening van niet-aanvalsverdragen tussen landen
5. Het door regeringen afzien van het gebruik van oorlog als middel om conflicten op te lossen.
Voor meer informatie zie: www.wereldmars.nl.

Het door Jenny voorgedragen fragment:
Wij sloten ons aan bij een vredesmars van Auschwitz naar Hiroshima. Tijdens de mars ontmoetten we een jonge Palestijn, Johar, die ons vertelde dat hij bijna drie jaar opgesloten had gezeten in een gevangenenkamp in de stikhete woestijn. Toen hij op een dag door een Israëlische soldaat in zijn gezicht gespuwd werd, werd hij zo razend dat hij niets anders meer wilde dan zijn woede koelen op zijn kwelgeest, zelfs als hem dat het leven zou kosten.

Op dat moment hoorde hij plotseling, dwars door zijn blinde woede heen, de woorden van zijn vriendin Yvette. Zij had eens tegen hem gezegd: ‘Als je wilt winnen van haat, moet je zó groot zijn dat als je ermee geconfronteerd wordt, iets van jezelf kunt geven. Geef je vijand in gedachten een roos.’.

Bij de herinnering stroomde een golf van kracht door zijn lichaam en geest. Geen kracht om eens flink mee uit te halen, maar kracht waarmee je liefde kunt geven als je oog in oog staat met haat. Over de afgrond van tegenstellingen die hen van elkaar scheidde heen, keek Johar zijn tegenstander aan en bood hem in zijn hart een roos van vrede en vriendschap aan.
Tot zijn verbazing welden er tranen van droefheid en wroeging in de ogen van de ogen van de jonge soldaat op. Hij boog beschaamd het hoofd, draaide langzaam om en liep weg.

Voor Johar was het een overwinning! Gevangen in een situatie die zowel voor bewaker als gevangene vernederend was, had het menselijk hart bewezen sterker te zijn dan agressie en vooroordeel.

Rita Goswami in ‘Tussen vreugde en verdriet’. Blz. 142.
Uitgeverij Ankh-Hermes bv Deventer 1996+

12-10-2009