Ander Nieuws:
Weekjournaal over de Nieuwe Oorlogweek 40, 2004
29 septemberWekelijkse selectie van ander nieuws,
gemaakt door het Landelijk Platform tegen de 'Nieuwe Oorlog'.
Om deze uitgave thuisbezorgd te krijgen, abonneer op de speciale mailing list.
De volledige tekst van de onvertaalde berichten is (tenzij anders aangegeven) in het Engels.Een opmerking over "Fair Use Policy"
Vertaalde berichten:
"Leger Pakistan schendt mensenrechten bij veldtocht tegen al-Qaida"
De belangrijkste onafhankelijke Pakistaanse mensenrechtenorganisatie wil toegang tot een stamgebied waar het leger de mensenrechten zou schenden. Het leger is in het gebied Zuid-Waziristan al zes maanden bezig met een veldtocht tegen buitenlandse activisten die verbonden zijn met al-Qaida. De activisten worden beschermd door opstandige stamhoofden.
De Human Rights Commission of Pakistan (HRCP) zegt dat burgerslachtoffers niet gerapporteerd kunnen worden omdat het gebied is afgegrendeld. Volgens de HRCP zijn er honderden burgerslachtoffers waaronder vrouwen en kinderen. Afrasiab Khattak van de HRCP zegt: "We hebben rapportages over tegen de 50.000 mensen die verdreven zijn. Maar de regering heeft geen enkele maatregel genomen om ze onder te brengen of hulp, voedsel, medicijnen of wat dan ook te verschaffen. Het internationale Rode Kruis, noch enige andere groep krijgen toegang. Ook de internationale waakhond van de journalisten, Reporters Sans Frontiers (verslaggevers zonder grenzen) heeft de weigering van de regering om journalisten in het gebied toe te laten veroordeeld.
Het leger zegt dat het met precisieaanvallen de burgerslachtoffers tot een minimum wil beperken. Het heeft een begeleide tocht voor journalisten georganiseerd in de Shakai vallei ten noorden van Wana, het belangrijkste handelscentrum van Zuid-Waziristan. Daar werden stamhoofden ten tonele gevoerd die het leger prezen zolang de begeleidende officieren aanwezig waren. Maar buiten gehoorsafstand van de militairen vertelde het stamlid Noor Murad Ali een ander verhaal: "Dit is een bezettingsleger. Ze doden onschuldige mensen."
BBC News (UK), 24 september 2004
Ondanks Iraakse soevereiniteit is VS nog steeds de baas
Eén zin was genoeg om te laten zien waar de echte macht ligt in Bagdad. Niet bij de internationaal erkende "soevereine" Iraakse regering, maar bij de Amerikaanse "ambassade". De Iraakse minister van Justitie kondigde op dinsdag 21 september aandat Rihab Taha, een wetenschapster die bekend staat als "Dr. Germ" vrijgelaten zou worden uit de gevangenis. De zaak van een andere wetenschapster, Huda Ammash, bekend als "Mevrouw Anthrax", was in bespreking, zei de minister.
Binnen een dag zette een woordvoerder van de Amerikaanse ambassade de zaken recht met betrekking tot de twee vrouwen. "Beide zijn fysiek en juridisch in handen van de multinationale strijdmacht, er is geen aanstaande vrijlating en deze zaken worden voortdurend nauwlettend bekeken." Met andere woorden: de Amerikanen zijn als enige verantwoordelijk voor het vasthouden van "waardevolle gedetineerden" - de gevangen leden van het vroegere regime van Saddam Hussein - en alleen de Amerikanen besluiten of wie dan ook van hen vrijgelaten zal worden. Het duurde nog een aantal uren voordat de Iraakse premier, Iyad Allawi, in New York boven water kwam om de zaak in handen te nemen. Hij zei dat hij niet zou onderhandelen met terroristen, en verklaarde: "er wordt niemand vrijgelaten tenzij ik toestemming geef."
Tot zover deze episode van de werkelijkheid in Irak, en de tegenstelling met het beeld van onafhankelijkheid dat de VS probeert te tonen.
Daily Telegraph (UK), 23 september 2004
Israëls kernwapens rechtvaardigen die van Iran
Al tientallen jaren beweren de VS, Engeland en Frankrijk dat nucleaire afschrikking vrede bevordert, en handhaafden ze hun nucleaire wapenarsenaal ook na het einde van de Koude Oorlog. Dat uitgerekend deze landen Iran ervan proberen te overtuigen zijn nucleaire wapens op te geven, is hypocriet. Iran is in geen 200 jaar zelf een oorlog begonnen, maar begeeft zich nu op het nucleaire pad omdat het zich bedreigd voelt. Door Irak - tot voor kort - en door Israël.
Israël, dat in het geheim over 200 nucleaire wapens beschikt. Israël leeft onder constante dreiging van zijn buurlanden, is de rechtvaardiging. Er is echter geen enkel bewijs dat Israëls buurlanden van plan of in staat zijn Israël een fatale klap toe te brengen. Sinds het vredesverdrag van 1979 hebben Egypte en Syrië hun defensiebudget drastisch teruggebracht. De huidige defensie-uitgaven van Egypte, Syrië, Jordanië en Libanon bedragen gezamenlijk slechts 58% van die van Israël alleen. Israëls nucleaire wapens konden beperktere oorlogen, Palestijnse Intifada's en zelfmoordaanslagen niet voorkomen. Wel hebben ze India, Pakistan, Libië, Zuid-Afrika, Brazilië, Argentinië, Noord-Korea en nu Iran in de kaart gespeeld om ook nucleaire afschrikking op te bouwen.
Als westerse mogendheden nucleaire proliferatie effectief willen tegengaan, moeten ze zich richten op de hele boom, niet op een enkel blad. Dan moeten ze wederzijdse niet-aanvalsverdragen sluiten en er bij Israël op aandringen dat dit land zijn nucleaire afschrikking opgeeft.
International Herald Tribune (USA), 22 september 2004
Onvertaalde berichten:
Democratie is niet in onderdelen verkrijgbaar
Hoe zou het Blair vergaan als hij aankondige dat het er in de "Hamspstead-driehoek" - van Hampstead Heath via Luton naar Oxford en terug - te wild aan toeging om volgend jaar daar verkiezingen te houden, maar dat ze in Islington, Chelmsford en Abingdon gewoon door konden gaan? Hoe zou Bush omgaan met het verlies van zijn geliefde "Stetson-vierkant", ofwel Dallas, Houston, San Antonio en Austin? Toch is dat zo ongeveer wat nu voorgesteld wordt voor Irak.
The Guardian (UK), 27 september 2004Iraakse olie
Olie-analist Fadel Gheit moet glimlachen om het idee dat olie geen factor zou zijn geweest in de Amerikaanse invasie van Irak. Hij vergelijkt Irak met Rusland, dat ook grote onaangeboorde oliereserves heeft. Maar Rusland heeft kernwapens. Irak was echter weerloos en had ironisch genoeg geen enkel massavernietigingswapen tot zijn beschikking. En de ligging van het land, genesteld tussen Saudi-Arabië en Iran, maakt het een ideale plaats voor een permanente militaire aanwezigheid waarmee de VS in staat zou zijn om de gehele Golfregio te beheersen. "Denk aan Irak als een militaire basis met een enorme oliereserve daaronder... Beter kun je niet wensen."
Z Magazine (USA), 27 september 2004De methode achter Zarqawi's waanzin
In "The secret agent", de roman van Joseph Conrad over anarchisten in het Londen van een eeuw geleden, droomt een terrorisme-brein over "een groep mannen, absoluut in hun vastberadenheid om alle scrupules overboord te gooien, sterk genoeg om zichzelf vrijmoedig de naam te geven van verwoesters, en vrij van... mededogen voor ook maar iets op aarde." Abu Musab al-Zarqawi zou zonder twijfel zijn goedkeuring hebben gevonden. Want hoewel de acties van de Jordaanse militant psychotisch lijken, zit er methode achter zijn waanzin.
The Observer (UK), 26 september 2004De nieuwe Amerikaanse strategie na de slag om Najaf
Sinds het einde van de slag om Najaf is het Iraakse conflict een verwarde massa geworden van nieuwe gewelddadige uitbraken en tegenstrijdige uitspraken door alle partijen. Verborgen in deze verwarring ligt een geheel nieuwe Amerikaanse militair-politieke strategie die opnieuw dood en verderf belooft te zaaien in de steden van Irak. Als de Amerikanen slagen zal het de weg vrijmaken voor een enorm militair offensief net na de verkiezingen van november, een die nog veel wreder zou kunnen worden dan alles wat we tot dusver gezien hebben. Als de Amerikanen falen kan het een in het oog lopende terugslag voortbrengen die de kansen van Bush op herverkiezing zal ruïneren.
Z Magazine (USA), 25 september 2004Vernederd en machteloos is iedere Irakees nu een gijzelaar
Ze zitten de hele dag in eenzame opsluiting, niet beschuldigd van enige misdaad. Geen familielid, vriend of advocaat mag hen bezoeken. Hun vrijheid hangt af van een harteloos spelletje Russisch roulette van het Pentagon. Eerst sijpelt het nieuws door dat ze vrijgelaten gaan worden. Dan volgt het nieuws dat het - helaas - een beetje langer gaat duren. Dit zijn de Iraakse gijzelaars van Amerika, die nu al meer dan een jaar gevangen zitten in een zwaar beveiligd kamp bij het vliegveld van Bagdad.
The Guardian (UK), 24 september 2004VS uit de pas in Irak
Eén gebeurtenis in Bagdad heeft bijna geen publiciteit gekregen, hoewel ze impliceert dat de Amerikaanse controle over de politieke toekomst van Irak al aan het afbrokkelen is. In augustus steunde het Witte Huis de oprichting van een Iraakse Nationale Raad die bestaat uit honderd Irakezen uit verschillende tribale, etnische en religieuze groepen, in een poging om invloed uit te oefenen op de samenstelling van een lichaam dat toezicht moet houden op de verkiezingen. Maar deze maand kwamen twee grote politieke partijen als grootste uit de bus - en ieder worden ze al lange tijd met wantrouwen bekeken door Washington.
Asia Times (Hong Kong), 24 september 2004VS verkoopt precisiebommen aan Israël
Terwijl de bezorgdheid groeit over een mogelijke "preventieve" aanval van Israël tegen het nucleaire programma van Iran gaat de Amerikaanse regering door met de verkoop aan Israël van 5000 zware precisiebommen. Een tiende deel hiervan bestaat uit "grond-doorborende" bommen, bedoeld voor gebruik tegen ondergrondse installaties.
Newhouse News Service (USA), 23 september 2004Gefrustreerde Amerikaanse troepen in Afghanistan verliezen strijd om "harten en
hoofden" Het uitroeien van de laatste Taliban blijkt een gekmakende taak voor Amerikaanse strijdkrachten in Afghanistan. Het leger van de VS probeert de ongrijpbare opstandelingen aan te pakken met een mengsel van vriendschap en geweld. De éne dag zijn de soldaten bezig met het aanboren van bronnen, het bouwen van scholen en het uitvoeren van levensreddende medische operaties. De volgende dag gaan ze op jacht naar de Taliban. Maar de Amerikaanse veronderstelling dat Afghaanse loyaliteit gekocht kan worden met goede werken blijkt niet altijd waar. En soms gaat het zelfs rampzalig mis.
The Guardian (UK), 23 september 2004Toenemende spanning tussen Sunnieten en Sji'ieten in Irak
Het geweld in Irak kende vorige week twee ontwikkelingen die de crisis - en de Amerikaanse betrokkenheid daarin - mogelijk een nieuwe kant op zullen sturen. De executie van een Amerikaanse gijzelaar in Irak en de grimmige vooruitzichten voor twee andere zakenlieden - nog een Amerikaan en een Brit - werpt een donkere schaduw over de aanwezigheid van buitenlanders in het land. Op hetzelfde moment stak, met de moorden op twee prominente Sunnitische geestelijken in Sji'itische wijken van Bagdad, de mogelijkheid van een afglijden naar burgeroorlog de kop op.
Christian Science Monitor (USA), 22 september 2004Amerikaans plan voor herbestemming van fondsen leidt tot afsnijden essentiële
voorzieningen Iraakse functionarissen die belast zijn met de wederopbouw van de vernielde infrastructuur van het land waarschuwen dat het Amerikaanse plan om 3.5 miljard dollar dat bestemd was voor projecten op het gebied van water, riolering en electriciteit in plaats daarvan te besteden aan veiligheid, veel mensen kan beroven van essentiële voorzieningen die over het algemeen de ruggengraat vormen van een stabiele en functionerende democratie.
New York Times (USA), 21 september 2004Het belangrijkste terrorisme is dat van 'ons'
In mei gebruikten de Amerikaanse mariniers tanks en gevechtshelikopters om de sloppenwijken van Falluja te bestoken. Ze gaven toe dat hierbij 600 doden vielen, een aantal dat veel groter is dan het totale aantal burgers dat afgelopen jaar door "opstandelingen" gedood is. De generaals waren er vrijmoedig over: deze zinloze slachting was een vergelding voor de moord op drie Amerikaanse huurlingen. Zestig jaar eerder vermoordde de SS-divisie Das Reich zeshonderd Franse burgers in Oradour-sur-Glane als vergelding voor de ontvoering van een Duitse officier door het verzet. Wat is het verschil?
New Statesman (UK), 20 september 2004 - door John PilgerGuantánamo: de reglementen der vernedering
Binnen het Amerikaanse gevangenkamp Camp Delta, zo vertelde de voormalige gevangene Shafiq Rasul, "is er maar één regel die telt. Je moet gehoorzamen - wat de mensen van de Amerikaanse regering je ook bevelen." De prijs voor ongehoorzaamheid, aldus Rasul, was hoog. En uit een van de interne documenten van Guantánamo Bay, met de titel "gedragsregels voor gedetineerden", blijkt dat hij de waarheid spreekt.
Die Tageszeitung (BRD), 18 september 2004 (Duits)
_____
De Vredessite |
Nieuwe Oorlog 2004