Hillary en Ashrawi?

Ook voor de Palestijnen is het de vraag wat nu beter is: Bush of Gore. Ze hebben zich al eens vergist want na de Golfoorlog, nu al weer negen jaar geleden, juichten ze om het verlies van Bush bij de verkiezingen. Maar na acht jaar Clinton zijn ze niet meer zo zeker van hun zaak. De Democraten kunnen eigenlijk nooit om de joodse lobby heen. De meeste Arabieren onder de Amerikanen hebben dan ook op Bush gestemd. Het zal Saddam Hoessein stof ter overpeinzing geven.

Wat een problemen om te analyseren, en ook dit... wie zal het Palestijnse vraagstuk beter kunnen oplossen, Barak of Netanjahoe? Stel Peres stelt zich opnieuw kandidaat en verliest als vanouds. Of de huidige minister van Buitenlandse Zaken Yossi Beilin, volgt Barak op. Verandert er dan iets in de samenwerking met de Verenigde Staten? Komt er een oplossing? Politiek is zo rond als een voetbal maar het Palestijnse vraagstuk zit voorlopig zo vast zit als een huis en loopt steeds weer vast op dezelfde factoren, het blijft een randverschijnsel van de Holocaust.

Wordt Bush president, dan krijgt de vroegere Minister van Buitenlandse Zaken Baker een hoge post. Hij kent het Palestijnse vraagstuk van binnen en van buiten. En mocht dan over vier jaar Hillary het Witte Huis betreden met Bill Clinton als vice-president aan haar zijde, dan wordt de politiek pas echt boeiend, want ze heeft een reeks pro-Palestijnse uitspraken gedaan. Maar komt er een oplossing?

'Wat heeft Hanan Ashrawi mooi gevoetbald', zegt Ahmed. Hij vergist zich nu hij net ontdekt heeft dat politiek zo rond als voetbal is. Ashrawi kan de Intifada zó verwoorden dat menigeen zijn leed vergeet en denkt dat er hoop is. Dit keer heeft ze vanwege zijn naderend aftreden Clinton geschreven en gevraagd of hij nu sweet memories gaat schrijven, overpeinzingen in twee kolommetjes met een optelsom van het goede en het kwade dat hij heeft gedaan. Boekhouding op zijn Amerikaans dus.

Of hij niet liever de mouwen nog even opstroopt om in de laatste weken van zijn ambtstermijn de uitdaging die het Midden-Oosten vormt op te pakken. Ze ziet liever dat hij de geschiedenis herschrijft dan dat hij er de chroniqueur van wordt. En ze verwijt Clinton dat hij nu puntje bij paaltje komt, de doelpaaltjes heeft verzet. Eerst heeft hij de Palestijnen vredesbesprekingen laten aanvaarden op grond van de Resoluties 242 en 338. Nu echter moeten de Palestijnen maar beseffen dat het enige wat kan datgene is wat voor Israël aanvaardbaar is. Clinton is er voor dat Israël het grootste deel van Oost- Jeruzalem annexeert, dat het een illegaal bestuur over de stad mag blijven uitoefenen. Ook moeten Palestijnse vluchtelingen afzien van hun recht op terugkeer. Israël moet een reeks voor haar belangrijke illegale nederzettingen maar annexeren. Drie belangrijke clusters zullen de nieuwe Palestijnse staat op de Westbank in drie Bantoestans doen veranderen.

'Wat denkt je?' zegt Ahmed, 'moeten Hillary en Ashrawi maar president worden?' 'Nouuuuu…,' zegt Jessed, 'eigenlijk moeten vrouwen thuisblijven, maar in dit geval wil ik een uitzondering maken. Maar dan moet er wel een eigen staat komen!' Tezamen zingen zij: 'Stille Nacht, Heilige Nacht/ Davids Steen lang verwacht/ Intifada die vrijmaken zal/ weg met Israël dat ons land stal/ wij willen een lieve heer /en wij verweren ons. Amen.'

PIETJE VAN KIMSWERD

 
_____
menu | dDH