Toespraken 22 december

Brief van een moeder

Paulien van Vlaanderen (voorgelezen door Renske Leijten)
 
Aanstaande maandag wordt door het kabinet de beslissing genomen om ca. 1100 Nederlandse militairen naar Afghanistan te sturen. Hoe nobel uiteindelijk het doel ook is, op dit moment brengt deze uitzending een onevenredig groot risico met zich mee. De Amerikanen worden in Afghanistan gezien als de agressor, de vijand. Onze mannen en vrouwen zullen nauw in verband gebracht worden met deze Amerikaanse vijand en dus ook als vijand benaderd worden, zelfs als Amerika zich uiteindelijk helemaal terug trekt. Het gebied waar men zal moeten opereren in het zuiden van Afghanistan is nu nog in handen van de Taliban. Het gebied waar "vrede" heerst moet worden uitgebreid, daarvoor zijn vooruit geschoven posten nodig, die niet of nauwelijks over de weg bereikbaar zijn. Ook al belooft men ons de nodige rugdekking, op het moment dat de post ingesloten raakt en alleen door de lucht bereikt zal kunnen worden wordt het een kwestie van prijs schieten. Srebrenica is een zeer zware les geweest, waarbij de betrouwbaarheid van onze bondgenoten is gebleken.
 
Waarom staan zo weinig NAVO-landen te trappelen om mee te helpen? Waarom moeten wij weer aansluiten bij Bush en Blair? Hierbij een dringend beroep op u als politicus om een wijs besluit te nemen! Als u ja zegt tegen deze uitzending, zegt u ja tegen een onaanvaardbaar risico.
 
Hoe verklaart u achteraf aan alle relaties en aan de Nederlandse bevolking dat in deze uitzending meer militairen in de bekende "zak" naar huis zijn gekomen dat sinds de Tweede Wereldoorlog is gebeurd?
 
Hoe vangt u de militairen op en worden al die mensen begeleid die met lichamelijke of psychische schade terug komen? De hulp is nu al veruit ontoereikend!
 
Er is nog meer kans dat er gericht geschoten moet worden dan bij de inzet in Irak, gaan we herhaling op herhaling krijgen van de dwaling rondom Erik O.? Toen werd de onderlinge band en de moraal ondermijnd door de politiek, daar kunnen we dus wederom op wachten in een situatie die nog vele malen ernstiger is dan Irak? Een situatie waarin men blindelings op elkaar en het thuisfront moet kunnen vertrouwen.
 
Tenslotte zullen velen na uitzending hun contract bij Defensie niet verlengd zien, ze zullen na 2006 zich moeten verzekeren voor ziektekosten en onverzekerbaar blijken te zijn door toedoen van dezelfde Staat die ze voor hun leven getekend heeft.
 
Onze mannen en vrouwen zijn bereid zich in te zetten maar niet op deze smalle basis! Onze mannen en vrouwen verdienen onze zorg en uw bescherming! Mijn oproep aan u: Zeg NEE tegen deze uitzending!
 
Een moeder,
Paulien van Vlaanderen

_____
menu | dDH