29-10-2018 Op 23 oktober is vredesactiviste Elise Leijten overleden. Elise is voor veel mensen bekend van haar acties als Dr K. Pitalist. Ze was decennia actief in de anti-kernwapenbeweging, de vredesbeweging, maar ook op het gebied van het migratiebeleid. Elise's vastberadenheid en passie voor een betere wereld heeft velen geïnspireerd. Voor velen zal Elise's afwezigheid dan ook een groot gemis zijn.

Op zondag 4 november zal er een samenkomst zijn in de Samenscholing in Den Haag om stil te staan bij het overlijden van Elise, maar vooral bij wie ze was. Iedereen die haar gekend heeft is welkom om hier bij te zijn. Om verhalen te delen en herinneringen op te halen. Er is gelegenheid om te spreken, muziek te draaien en met elkaar te praten. Er is geen programma, er wordt wel gezorgd voor hapjes en drankjes, verder is het aan een ieder om een invulling te geven aan deze bijeenkomst.

Tijd: 14:00 - 17:00
Adres: de Samenscholing, Beatrijsstraat 12, 2531 XE, Den Haag

Ravage Webzine publiceerde het volgende in memoriam geschreven door Alex van Veen

Elise Leijten (1962 - 2018)

"Elise, waar ben je mee bezig?" Voorover gebogen, bijna duikend in het pc-scherm, is zij op internet naarstig op zoek naar achtergrondinformatie over de kerncentrale in het Belgische Tihange. "Ben zo klaar, moet dit even snel doen. Morgen neem ik deel een betoging voor sluiting van de centrale, heb tekst nodig." "Ja, maar je werk dan?" "Neem een snipperdag."

Het was een jaartje of vijf geleden. We bevonden ons op dat moment te midden van een groep mensen die hun leven noodgedwongen slijten met verstandelijke en vaak ook fysieke beperkingen in een dagbestedingscentrum van een zorginstelling in Amsterdam. Vooral de moeilijke gevallen liepen met haar weg. Elise met haar clowneske gedrag, huppelend en springend, bracht hen letterlijk in vervoering, verrukking.

Elise ten voeten uit, er stond geen rem op haar tomeloze inzet voor de hulpbehoevenden onder ons, én de strijd voor een betere wereld. Want op dat terrein kruisten onze wegen elkaar waarschijnlijk voor het eerst. In de Amsterdamse Vijzelgracht wel te verstaan, voor het Franse consulaat, waar duizenden demonstranten oktober 1995 hun afgrijzen uitten over de kernproeven in de Stille Zuidzee.

Samen met haar toenmalige activistische kompaan Natacha hadden ze hun gezichten met latex geschminkt. Getooid in zwarte gehavende kledij, protestborden met anti-nucleaire teksten, afbeeldingen van stralingsslachtoffers en een kinderwagen met een krijsende namaakbaby, maakten ze het publiek op niet mis te verstane wijze duidelijk wat de gevolgen zijn van een atoomaanval.

Met een diploma goudsmid op zak begon Elise op 24-jarige leeftijd met actievoeren. Geboren en getogen in Waalre, onderdeel uitmakend van een welgestelde familie, kreeg zij het stempel zwarte schaap opgedrukt. Sinds 1986 voerde ze enkele honderden acties, onder meer tegen de nucleaire industrie, militaire wapenfabrikanten en -beurzen, rondom verkiezingen, bezuinigingen in de zorg, nam deel aan internationale klimaatactiekampen, migrantenstrijd.

Aanvankelijk maakte zij in haar dagelijkse kloffie onderdeel uit van acties en demonstraties, maar naargelang de straatprotesten in de loop der tijd kleinschaliger werden, begon Elise zich te onderscheiden door zich, afhankelijk van het bekritiseerde doel, uit te dossen als wapenhandelaar, lobbyist, zakkenvuller, president. Ze hield van theaterspelen en de boodschap is helder voor publiek, politici en media.

"Laat je niet afschrikken omdat je alleen bent, want als je een sterke boodschap uitdraagt kun je in je eentje meer bewerkstelligen dan een massa die dat niet doet", zei ze eind vorige eeuw in Ravage. "Het is mijn ervaring dat het vaak veel meer moeite kost om dingen met meerdere mensen voor elkaar te krijgen. In je eentje bepaal je zelf wat je doet en ben je zelf verantwoordelijk voor je daden."

Vanuit haar boosheid en frustratie over (politiek) onrecht kwam zij tot deze vorm van actievoeren. Tijdens wapenbeurzen en dito aandeelhoudersvergaderingen begeleidde zij - steevast gekleed in kostuum, koffertje in de hand, gevatte tekstballon, hippe bril, patserige snor en Pinokkio-neus - bezoekers op hilarische wijze naar de ingang. Het werkte bij vriend en vijand op de lachspieren, vaak ook de-escalerend.

Memorabel was haar 'jacht' te voet op de fietsende premier Rutte in Den Haag die in 2012 samen met VVD-fractieleider Blok onderweg was naar het Catshuis. In hoedanigheid van bankier K. Pitalist, een van de meer bekende alter-ego's van Elise, schreeuwde zij op de 22ste dag van de onderhandelingen voor een nieuw kabinet de premier toe dat Nederland de Olympische Spelen binnen moest halen, de mensen in de zorg konden creperen.

Gisteren bereikte mij in de zorginstelling het uitermate nare bericht dat Elise Leijten, die de laatste jaren op een andere locatie werkzaam was, vorige week dinsdag uit het leven is gestapt. 'Zoals altijd koos je ook nu je eigen weg...', meldt haar familie in het overlijdensbericht. Zij zou zichzelf de afgelopen maanden, onder meer door privé-omstandigheden, volledig kwijt zijn geraakt. Dermate ernstig dat zij noodgedwongen in een kliniek moest worden opgenomen.

Onvoorstelbaar, ons is een zorgzame, creatieve en vredelievende geest ontvallen. Je woede en boosheid om weten te zetten in bijtende spot, petje af! Dat er snel nieuwe mensen op zullen staan die haar stimulerende voorbeeld zullen volgen.

29-10-2018