10-11-2023 Stel je voor dat Netanyahu het Israëlische leger terugtrekt en stopt met de bombardementen op Gaza. Dat hij stopt met de onderdrukking van de Palestijnen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever. Dat hij de kolonisten daar weghaalt. Dat hij een onafhankelijke Palestijnse staat accepteert. En dat hij zich overgeeft aan het Internationaal Strafhof in Den Haag.

Een nieuwe Netanyahu verklaart dat het tijd is voor vrede

Jeruzalem, 30.10.2023

Afgelopen zondagavond kreeg Netanyahu een elektrische schok toen hij een gloeilamp in zijn huis verwisselde en het resultaat is adembenemend. Maandagochtend hield hij een onvergetelijke toespraak op het plein van de Klaagmuur om de mensen op de hoogte te brengen van opwindend nieuws.

"We hebben kunnen communiceren met de ontvoerders van de ontvoerde Israëlische burgers en ze worden in twee ploegen vrijgelaten. Ik heb de IDF bevolen om alle operaties in Gaza onmiddellijk te stoppen, en op dit moment verlaten alle legertroepen het gebied. Water en elektriciteit zijn teruggekeerd en de vrachtwagens die met hulp stonden te wachten zijn de Gazastrook ingereden."

Dit klonk op zijn zachtst gezegd vreemd, van de man die de belangrijkste politieke leider van Israël was tijdens alle zware bombardementen die sinds 2008 in Gaza plaatsvonden, maar Netanyahu had een verklaring.

"Ik weet dat dit een verrassing is, maar ik maak geen grapje. Gisteravond verwisselde ik een lamp in mijn huis en ik kreeg een elektrische schok. Mijn hele lichaam warmde op en terwijl ik mijn ogen dicht had zag ik een grote lichtflits. Ik voelde me een beetje duizelig en het was alsof mijn hart in brand stond. Toen overviel me een golf van verdriet om al het geweld van de afgelopen maand en mijn hele leven. Ik begon ongecontroleerd te huilen, maar toen mijn tranen eindelijk ophielden, voelde ik een zinderende inspiratie en opwinding over de mogelijkheid om alles anders te doen."

Toen Netanyahu pauzeerde kon je een speld horen vallen, zo stil was het publiek. Hij vervolgde: "Wat ik had moeten doen is serieus werken aan de uitvoering van een tweestatenoplossing. In plaats van kolonisten te steunen bij het innemen van meer land en water op de Westelijke Jordaanoever, had ik moeten voorkomen dat ze het gebied zouden binnendringen. Het wordt tijd dat we ze naar huis halen. We moeten de Palestijnen een eerlijke kans geven om een staat op te bouwen. We moeten buren worden die elkaar niet haten, maar die kunnen samenwerken en begrip hebben voor ieders wens om in waardigheid en veiligheid te leven."

Toen deze woorden uit de luidsprekers op het plein van de Klaagmuur schalden, barstte er luid gejuich los uit de menigte. Sommige mensen waren geschokt en verlieten het gebied. Anderen barstten uit in spontane vreugdedansjes. Zodra de menigte gekalmeerd was, vervolgde Netanyahu zijn toespraak.

"Ik weet dat de weg die voor ons ligt niet gemakkelijk is. Er is veel pijn veroorzaakt door misplaatste acties van veel verschillende mensen. Zowel Joodse als Palestijnse mensen zullen manieren moeten vinden om te genezen van ons pijnlijke verleden. Dat is de enige manier om vooruit te komen. We moeten een einde maken aan de neerwaartse spiraal van geweld en eindelijk beginnen met het scheppen van voorwaarden voor vrede. Stap voor stap. Ik hoop dat jullie samen met mij dit pad willen bewandelen. Ik heb al jullie hulp nodig."

Opnieuw juichte de menigte en verschillende mensen riepen: "Ik loop met je mee!" Netanyahu voelde zich zichtbaar aangemoedigd en glimlachte. Maar toen veegde hij een traan uit zijn gezicht.

"Ik weet dat ik jullie ook om vergeving moet vragen. Ik was in duisternis. En ik ben bereid om berouw te tonen. Ik zal meewerken aan het onderzoek van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag naar oorlogsmisdaden begaan door Israël en Hamas. Als het zover is, zal ik moeten gaan. Ik zal een stap terug moeten doen en anderen dit proces laten leiden. Maar wat ik wil doen in de tijd die mij nog rest, is helpen bij het samenstellen van een overgangsregering die een begin kan maken met dit belangrijke en moeilijke werk dat ik zojuist heb beschreven."

Hij pauzeerde. Er viel een verwachtingsvolle en beschouwende stilte, tot een oude man riep: "Ik vergeef je. Ik hou van de nieuwe Netanyahu!"

Er steeg een geroezemoes op uit de menigte. Netanyahu schraapte zijn keel en trok opnieuw de aandacht van de mensen.

"Dank u," glimlachte hij. "Dat waardeer ik zeer. Misschien hebben sommigen van jullie wat meer tijd nodig. Dat is begrijpelijk. Wat ik net heb gezegd is totaal anders dan alles waar ik in het verleden in geloofde. Maar ik herhaal dat ik het serieus meen. Hoewel we meer land hebben gewonnen, hebben we een hoge prijs betaald om de bezetting voort te zetten. Er is zoveel bloed gevloeid en elke moeder vreest voor haar kind. Het is genoeg geweest. Het is tijd voor vrede."

Sommige mensen reageerden met een luid "Amin!".

"We zullen een comité samenstellen om samen met de nieuwe regering aan een vredesplan te werken waarin niet alleen leden van het sociale middenveld zitten, maar ook moeders van beide kanten. Van Alma en Amal, tot Talia en Tayba, Anat en Aida tot Zeeva en Zaira. Laten we samen bouwen aan een betere toekomst!"

"Samen redden we het!" riep een jongere en anderen herhaalden zijn kreet. "Samen redden we het! We bewandelen het pad van de vrede!"

Noot: Met dit fictief 'krantenartikel' probeert de schrijfster te laten zien hoe anders het zou kunnen lopen als leiders voor vrede kiezen. Het is uiteraard iets dat niet alleen van leiders afhangt, ook kolonisten zouden moeten meewerken aan een oplossing, maar het zou een wereld van verschil maken.

10-11-2023